Eda Saraç’ın adalet çağrısı
— “Geçemezsiniz.”
— “Ama tiyatroya gideceğim, hemen şurası!”
— “Geçemezsin.”
Sen misin ısrar eden, sen misin hakkını arayan?
Bir anda ters kelepçeyle kendini yerde buluyorsun. 40-45 dakika bir otobüsün içinde bekliyorsun.
Sonra Emniyet, sonra mahkeme ve her nasıl oluyorsa “cumhurbaşkanına hakaret” iddiasıyla Bakırköy Cezaevi’ndesin.
“Şaka olmalı” diyorsun ama demir parmaklıklar, gerçeğin soğukluğuyla yüzleşmeni sağlıyor.
Artık düz yolda yürümek bile güvenli alan değilse, ifade özgürlüğü sadece bir anayasa maddesi olarak duvarda asılıysa toplumun vicdanı nasıl ayakta kalabilir?
Eda Saraç’ın yaşadıkları bireysel bir mağduriyet değil; sistematik bir sessizleştirme çabasının parçası.
Bir yurttaş “Tiyatroya gidiyorum” dediği için gözaltına alınıyorsa, o ülkede kimse kendini güvende hissedemez.
Murat Ağırel Cumhuriyet
